Анатоль Старкоў

БЫВАЙ, АМЕРЫКА

Амерыка, бывай!

Вяртаюся!..

Ў рай?!

А можа з раю?

Туды-сюды, як тыя жураўлі,

Ў вырай з выраю ўвесь час лятаю…

 

Чаго?

Дзеля чаго?

Каб слова гладка ў радок лягло

Для моцнага ўяўлення

Рэальнасці тамтэйшага й тутэйшага жыцця?

А мо трызнення?!

 

Жыву ж…

Бо тут мая сям’я.

Тут ёсць мой дом,

Тут родны кут,

Тут хата!

Тут!!!

 

Ды нешта сэрца застагнала…

Ці гэта балбатня дастала?!

 

Вяртаюся?

Заўжды!

У вольны кут, які мне мiлы –

Забыць Нью Ёрк не маю сілы.

 

Нарэшце ўсё.

Пішы

А лепш бывай.

Бай-бай, Амерыка!

Гудбай!

 

 

МАЛАДАЯ

Падыдзе ледзь чутна

Ў туфлiках беленькіх

Да мары

Сцяжынкай

Звычайнай

Жаночай,

Каб скiнуць сукенку

Вясельную

Й вэлюм,

Ды акунуцца

Ў добраславенства

Ночы.

 

НАЧАВАЛА З ВЕРАСНЕМ У ЛЕСЕ

 

Начавала з Вераснем у лесе…

Цёплай ночкай

Месяц прывітаў.

Калыхаў-люляў пакутнай песняй

Вецер.

Дождж у раніцу

Расой й кропелькай слязу змываў.

 

Развіталася…

 

Й з Днём кружыла

Мо імгненне,

Мо да Вечара,

Бо зноў

 

Начавала з Вераснем

У лесе…

 

Восень?

Дзеўчына?

Любоў?..